tag:blogger.com,1999:blog-53761098562333369412024-03-14T11:03:07.694+02:00Μέρες Βινυλίουlsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.comBlogger804125tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-4945256137531403532023-05-01T07:23:00.001+03:002023-05-01T07:23:04.794+03:00Γιατί Τώρα???<p> <a href="https://momume-nt.blogspot.com/">https://momume-nt.blogspot.com/</a></p><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-27670370145717792452023-04-24T10:44:00.000+03:002023-04-24T10:44:07.889+03:00Save The Date ... New Blog Movies-Music-Media 01/05/2023<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRNmfS7kB6HEVRpORmqJMfCQWfJISXNjQlUg8aZvQ9RBDtY8Npm9HAMEFwMOKGvuiaT-RlfyP_jSQiwiQG3vFFSELfQBPidqXt6txRhneulS0qZLRCWNt3Ns4yP1eR3mZGsXrPHm1wITP6CyYS5RimTdwbv4t-lpCMNzyqTi7XFWr7Xi-s_yXaqxzgoQ/s756/New%20beggining%20for%20mo-mu-me%20blog.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="484" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRNmfS7kB6HEVRpORmqJMfCQWfJISXNjQlUg8aZvQ9RBDtY8Npm9HAMEFwMOKGvuiaT-RlfyP_jSQiwiQG3vFFSELfQBPidqXt6txRhneulS0qZLRCWNt3Ns4yP1eR3mZGsXrPHm1wITP6CyYS5RimTdwbv4t-lpCMNzyqTi7XFWr7Xi-s_yXaqxzgoQ/w256-h400/New%20beggining%20for%20mo-mu-me%20blog.JPG" width="256" /></a></div><br /><p></p><p><br /></p><p>Δυο χρόνια μετά ... νέα προσπάθεια για περιεχόμενο που να αξίζει να <b>διαβάσει/δει/ακούσει</b> κανείς.</p><p><b><span style="color: red;">ΠρωτοΜαγιά του 2023</span></b></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-22108247788763723742021-05-01T10:27:00.000+03:002021-05-01T10:27:01.698+03:00Σαν σήμερα ... 1/5/1956<p> Πάμε ακόμα πιο πίσω για να θυμηθούμε ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε την Πρωτομαγιά του 1956.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihbuvZrAkN1-ylNJKQA2sTurcnKO2wxKwTbx0yKeky1tJqDnhCV116Lh2MfK7SJs5GIlN8yGCM3D5-Mv1lRe_Sih4K_4NIXdVlwsHjv-M5xV48xv3zG5YXg083S-A-oygNVaKR2SJ6oqXe/s220/220px-WalkTheLine1956.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="220" data-original-width="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihbuvZrAkN1-ylNJKQA2sTurcnKO2wxKwTbx0yKeky1tJqDnhCV116Lh2MfK7SJs5GIlN8yGCM3D5-Mv1lRe_Sih4K_4NIXdVlwsHjv-M5xV48xv3zG5YXg083S-A-oygNVaKR2SJ6oqXe/s0/220px-WalkTheLine1956.jpg" /></a></div><p>Το "<i>I Walk the Line</i>" ηχογραφήθηκε στα <b>Sun Studios</b> στις 2 Απριλίου του 1956 και αφού πέρασε 6 εβδομάδες στα <i>Country Juke Box charts</i> το καλοκαίρι πέρασε και από το <i>mainstream pop chart</i> φτάνοντας μέχρι το #17.</p><p>Συνολικά, έμεινε στα διάφορα charts για 43 ολόκληρες εβδομάδες και έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Το 1970 ήταν το title song για την ομώνυμη ταινία με τον <b>Gregory Peck</b>, ενώ έτσι ονομάζεται και η ταινία του 2005 που αφορά τη ζωή του <b>Johnny Cash</b> με τον <b>Joaquin Phoenix.</b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/T7zSstHWRAs" width="320" youtube-src-id="T7zSstHWRAs"></iframe></div><b><br /></b><p></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-88542959702774009292021-04-30T08:09:00.001+03:002021-04-30T08:09:51.649+03:00Epitaph<p>Μεγάλη Παρασκευή σήμερα για τους ορθόδοξους Χριστιανούς και είναι η κατάλληλη μέρα για να θυμηθούμε ένα επικό τραγούδι από το μακρινό 1969.</p><p>Το "<i>Epitaph</i>" είναι το τρίτο τραγούδι του album<i> "In the Court of the Crimson King"</i> του βρετανικού συγκροτήματος <b>King Crimson</b>. Η σύνθεση υπογράφεται από τους <b>Robert Fripp, Ian McDonald, Greg Lake</b> και <b>Michael Giles</b> ενώ οι στίχοι είναι του <b>Peter Sinfield</b>.</p><p>Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια αποτελεί ότι η αρκετά γνωστή εταιρεία <i>Epitaph Records</i> πήρε το όνομα της από αυτό το τραγούδι.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="343" src="https://www.youtube.com/embed/vXrpFxHfppI" width="609" youtube-src-id="vXrpFxHfppI"></iframe></div><br /><p>Καλή Ανάσταση!</p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-13546777871253151432021-04-12T11:00:00.006+03:002021-04-12T11:00:54.818+03:00Lennon StellaΜια δροσερή παρουσία θέλω να σας συστήσω στην <u>800η ανάρτηση</u> αυτού του blog.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz998gent6wxB8Zdh0yKmjXX1M4FB5BhGECjAVXpwmRyFTQ_LaveYOyKZnX1CQoRNT63UrQnf2i9BhKEhZT4yTixSTkCeUi_cGYQm3Md9bp505pwyBenAsbcbIc4zunwrLCJ7IBQLDwUcX/s837/IMG_7595.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="738" data-original-width="837" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz998gent6wxB8Zdh0yKmjXX1M4FB5BhGECjAVXpwmRyFTQ_LaveYOyKZnX1CQoRNT63UrQnf2i9BhKEhZT4yTixSTkCeUi_cGYQm3Md9bp505pwyBenAsbcbIc4zunwrLCJ7IBQLDwUcX/s320/IMG_7595.jpg" width="320" /></a></div><div><div><br /></div><div>H <b>Lennon Ray Louise Stella</b> (γεννημένη στις 13 Αυγούστου του 1999) είναι μια Καναδή τραγουδίστρια και ηθοποιός (έπαιξε στη σειρά <i>Nashville</i> (2012–18)). </div><div><br /></div><div>Το ντεμπούτο της στη δισκογραφία έγινε το 2018 με το EP <i>Love, Me</i> ενώ το πρώτο studio album της κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιες μέρες με τίτλο <i>Three. Two. One</i>.</div><div><br /></div><div>Μέσα από αυτό το album, σας έχω ένα όμορφο κομμάτι, το <i>Older Than I Am.</i></div><div><i><br /></i></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/-KBh3fm6gFo" width="559" youtube-src-id="-KBh3fm6gFo"></iframe></div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-20782483689721950172021-04-06T11:29:00.002+03:002021-04-06T11:29:18.454+03:00Imagine Dragons - Follow YouΤο ξέρετε ότι μου αρέσουν οι <b>Imagine Dragons</b>.<div><br /></div><div>Περιμένοντας λοιπόν το πέμπτο studio album τους, άρχισαν να διοχετεύουν ένα ένα κάποια τραγούδια που θα περιέχονται σε αυτό.</div><div><br /></div><div>Το "<i>Follow You</i>" κυκλοφόρησε στις 12 Μαρτίου και τέσσερις μέρες μετά βγήκε και το videoclip που σας βάζω εδώ.</div><div><br /></div><div>Περιμένουμε να ακούσουμε και τα υπόλοιπα τραγούδια του album. Μέχρι τότε ... <i>Follow You</i>.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="352" src="https://www.youtube.com/embed/k3zimSRKqNw" width="590" youtube-src-id="k3zimSRKqNw"></iframe></div><br /><div><br /></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-21469100222853264552021-03-29T14:53:00.000+03:002021-03-29T14:53:09.085+03:00Bumblebee<div style="text-align: justify;">Με αφορμή την προβολή του <i>Bumblebee</i> (χθες το βράδυ από το <b>OPEN</b>) θέλησα να σας πω δυο λόγια για τη συγκεκριμένη ταινία.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5cGVbfZ8evx4coEUgQ1_BzB_sT4eKYYF-_smG74DL0ucExVMNYWkGMB6g6uTwL3IOufhLSluFk_43iSV5B5BbvQUwzTwt5jBSrgb6_7qOhkXzYK5-Tjl9ZkUPXBBVbctmP1VnKyr-sOaL/s696/bubblebee.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="442" data-original-width="696" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5cGVbfZ8evx4coEUgQ1_BzB_sT4eKYYF-_smG74DL0ucExVMNYWkGMB6g6uTwL3IOufhLSluFk_43iSV5B5BbvQUwzTwt5jBSrgb6_7qOhkXzYK5-Tjl9ZkUPXBBVbctmP1VnKyr-sOaL/s320/bubblebee.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Το <i>Bumblebee</i> (ή αλλιώς <i>Transformers: Bumblebee</i>) είναι μια ταινία δράσης και επιστημονικής φαντασίας του 2018 βασισμένη στα παιχνίδια <i>Transformers,</i> σε σκηνοθεσία του <b>Travis Knight</b>. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Αρχικά αναπτύχθηκε ως χρονικό προοίμιο (prequel) και spin-off της πρώτης ταινίας <i>Transformers</i>, ωστόσο κατέληξε να είναι η επανεκκίνηση του franchise (της σειράς). </div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Όπως αναφέρει και η <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Bumblebee_(film)" target="_blank">Wikipedia</a> η ταινία είχε πολύ καλή υποδοχή από τους κριτικούς κινηματογράφου (οι οποίοι την θεωρούν ως την καλύτερη ταινία όλης της σειράς) κυρίως για τις σκηνές δράσης, την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας <b>Hailee Steinfeld</b> αλλά και για την αίσθηση νοσταλγίας που εξέπεμπε για τη δεκαετία του 1980.</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Εγώ φυσικά, θα σταθώ στο soundtrack της ταινίας που είναι γεμάτο με αξέχαστα τραγούδια των 80's.</div><div><br /></div><table class="tracklist" style="background-color: white; border-spacing: 0px; color: #202122; display: block; font-family: sans-serif; font-size: 14px;"><tbody><tr><th id="track1" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">1.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Back_to_Life_(Hailee_Steinfeld_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Back to Life (Hailee Steinfeld song)">Back to Life</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Hailee_Steinfeld" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Hailee Steinfeld">Hailee Steinfeld</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:53</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track2" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">2.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Bigmouth_Strikes_Again" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Bigmouth Strikes Again">Bigmouth Strikes Again</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Smiths" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="The Smiths">The Smiths</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:15</td></tr><tr><th id="track3" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Things_Can_Only_Get_Better_(Howard_Jones_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Things Can Only Get Better (Howard Jones song)">Things Can Only Get Better</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a class="mw-redirect" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Howard_Jones_(musician)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Howard Jones (musician)">Howard Jones</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:56</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track4" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">4.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Runaway_(Bon_Jovi_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Runaway (Bon Jovi song)">Runaway</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Bon_Jovi" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Bon Jovi">Bon Jovi</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:52</td></tr><tr><th id="track5" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">5.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Save_a_Prayer" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Save a Prayer">Save a Prayer</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Duran_Duran" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Duran Duran">Duran Duran</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:46</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track6" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">6.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Higher_Love" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Higher Love">Higher Love</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Steve_Winwood" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Steve Winwood">Steve Winwood</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">5:49</td></tr><tr><th id="track7" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">7.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Take_On_Me" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Take On Me">Take On Me</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/A-ha" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="A-ha">A-ha</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:48</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track8" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">8.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Everybody_Wants_to_Rule_the_World" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Everybody Wants to Rule the World">Everybody Wants to Rule the World</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Tears_for_Fears" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Tears for Fears">Tears for Fears</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">4:12</td></tr><tr><th id="track9" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">9.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/It_Takes_Two_(Rob_Base_%26_DJ_E-Z_Rock_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="It Takes Two (Rob Base & DJ E-Z Rock song)">It Takes Two</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a class="mw-redirect" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Rob_Base" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Rob Base">Rob Base</a> & <a class="mw-redirect" href="https://en.wikipedia.org/wiki/DJ_E-Z_Rock" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="DJ E-Z Rock">DJ E-Z Rock</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">5:01</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track10" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">10.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Touch_(Stan_Bush_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="The Touch (Stan Bush song)">The Touch</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Stan_Bush" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Stan Bush">Stan Bush</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:56</td></tr><tr><th id="track11" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">11.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/I_Can%27t_Wait_(Nu_Shooz_song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="I Can't Wait (Nu Shooz song)">I Can't Wait</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Nu_Shooz" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Nu Shooz">Nu Shooz</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:38</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track12" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">12.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/I_Can%27t_Drive_55" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="I Can't Drive 55">I Can't Drive 55</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Sammy_Hagar" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Sammy Hagar">Sammy Hagar</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">4:12</td></tr><tr><th id="track13" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">13.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Dance_Hall_Days" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Dance Hall Days">Dance Hall Days</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Wang_Chung_(band)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Wang Chung (band)">Wang Chung</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">4:00</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track14" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">14.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Girlfriend_in_a_Coma_(song)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Girlfriend in a Coma (song)">Girlfriend in a Coma</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Smiths" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="The Smiths">The Smiths</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">2:04</td></tr><tr><th id="track15" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">15.</th><td style="vertical-align: top;">"<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Don%27t_You_(Forget_About_Me)" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Don't You (Forget About Me)">Don't You (Forget About Me)</a>"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Simple_Minds" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Simple Minds">Simple Minds</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">4:22</td></tr><tr style="background-color: #f7f7f7;"><th id="track16" scope="row" style="font-weight: normal; padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">16.</th><td style="vertical-align: top;">"Back to Life (80s Remix)"</td><td style="vertical-align: top;"><a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Hailee_Steinfeld" style="background: none; color: #0645ad; text-decoration-line: none;" title="Hailee Steinfeld">Hailee Steinfeld</a></td><td style="padding-right: 10px; text-align: right; vertical-align: top;">3:13</td></tr><tr><th colspan="3" scope="row" style="padding: 0px;"><span style="background-color: #eeeeee; float: right; margin-right: 2px; padding-left: 10px; width: 7.5em;">Total length:</span></th><td style="background-color: #eeeeee; padding: 0px 10px 0px 0px; text-align: right;"><b>1:02:57</b></td></tr></tbody></table><div><br /></div><div><br /></div><div> </div><div style="text-align: justify;">Κι επειδή το <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Everybody_Wants_to_Rule_the_World" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: none; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #0645ad; font-family: sans-serif; font-size: 14px; text-decoration-line: none;" title="Everybody Wants to Rule the World">Everybody Wants to Rule the World</a> μου θυμίζει έντονα τις πρώτες καλοκαιρινές μου διακοπές με παρέα, στη <b>Σύρο</b> το 1985, το αφήνω κι αυτό εδώ για όποιον/όποια από σας έχει ανάλογες αναμνήσεις από τη δεκαετία της ενηλικίωσης του/της.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="343" src="https://www.youtube.com/embed/aGCdLKXNF3w" width="600" youtube-src-id="aGCdLKXNF3w"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><br /></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-46714920255572553672021-03-07T16:13:00.002+02:002021-03-07T16:13:30.538+02:00Van Morrison - Latest Record ProjectΉθελα να κάνω μια ανάρτηση με κάποιο καινούριο όνομα αλλά ο τεράστιος (απ' όλες τις απόψεις) <b>Van Morrison</b> μου άλλαξε τα σχέδια.<div><br /></div><div>Στις 7 Μαΐου του 2021 κυκλοφορεί το διπλό album του <i>Latest Record Project Volume 1</i>.</div><div><br /></div><div>Το πρώτο single λοιπόν είναι εδώ και -εμένα τουλάχιστον- μου άρεσε.</div><div><br /></div><div>Ελπίζω να αρέσει και σε σας.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="366" src="https://www.youtube.com/embed/z2BmTGWb55M" width="588" youtube-src-id="z2BmTGWb55M"></iframe></div><br /><div><br /></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-20350568487200296742021-02-15T11:18:00.000+02:002021-02-15T11:18:19.680+02:00The Jam<div>Σήμερα θα θυμηθούμε τους <b>Jam</b>. </div><div><br /></div><div>Φτιάχτηκαν το 1972 και για μια δεκαετία ήταν οι βασικοί εκπρόσωποι του βρετανικού <i>Mod Revival</i> κινήματος με επιρροές από τους <b>Kinks</b> αλλά και τους <b>Who,</b> έχοντας όμως καταφέρει να έχουν το δικό τους μουσικό στυλ. Κάτι που οφειλόταν βέβαια στην ηγετική φυσιογνωμία του <b>Paul Weller</b> που ξέρουμε πόσα υπέροχα πράγματα μας έδωσε μετά από τη διάλυση των Jam, τo 1982.</div><div><br /></div><div>Η δισκογραφία τους αποτελείται από τα παρακάτω albums:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>In the City (1977)</li><li>This Is the Modern World (1977)</li><li>All Mod Cons (1978)</li><li>Setting Sons (1979)</li><li>Sound Affects (1980)</li><li>The Gift (1982)</li></ul></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="362" src="https://www.youtube.com/embed/m-H0uIH5HHQ" width="627" youtube-src-id="m-H0uIH5HHQ"></iframe></div><br /><div>Στην παρακάτω playlist μπορείτε να ακούσετε τα <i>Greatest Hits</i> των <b>Jam</b> από ολόκληρη τη δεκαετή καριέρα τους:</div><div><a href="https://youtube.com/playlist?list=PLMcIbB9XRx4gAWYdcI6KX-d6iY6IaMPKQ">https://youtube.com/playlist?list=PLMcIbB9XRx4gAWYdcI6KX-d6iY6IaMPKQ</a></div><div><br /></div><div><br /></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-40067767781418233842021-02-10T12:31:00.001+02:002021-02-10T12:31:47.123+02:00Να 'μαστε πάλι εδώ ΑντρέαΜε την ελληνική δισκογραφία έχουμε ασχοληθεί ελάχιστα σ' αυτό το blog. <div><br /></div><div>Όταν όμως, προχθές, ξανάκουσα αυτό το κομμάτι, θέλησα να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="413" src="https://www.youtube.com/embed/Gm0Lm0G7izU" width="542" youtube-src-id="Gm0Lm0G7izU"></iframe></div><div><br /></div><div>Το 1985 κυκλοφορεί ο δίσκος "<i>Νάμαστε πάλι εδώ Αντρέα</i>" σε μουσική <b>Αντρέα Μικρούτσικου</b> και στίχους <b>Μανώλη Ρασούλη</b>. Τα τραγούδια ερμηνεύουν η <b>Μαρία Δημητριάδη</b>, η <b>Σοφία Βόσσου</b>, ο <b>Κώστας Θωμαΐδης</b>, ο <b>Σάκης Μπουλάς</b>, και οι δύο βασικοί συντελεστές. </div><div><br /></div>
<iframe allow="encrypted-media" allowtransparency="true" frameborder="0" height="380" src="https://open.spotify.com/embed?uri=spotify%3Aalbum%3A6Dtw7QFLacUB6Dgsd8k0ld" width="300"></iframe><div><br /></div><div>Σήμερα, 35 plus χρόνια μετά, o <b>Θάνος Μικρούτσικος</b> (στου οποίου το δίσκο "<i>Πολιτικά Τραγούδια</i>", του 1975, πρωτοεμφανίστηκε στη δισκογραφία -ως μπασίστας- ο <b>Αντρέας Μικρούτσικος</b>) έχει φύγει από τη ζωή και ο <b>Αντρέας</b> -μετά από την οικονομική του καταστροφή- επιχείρησε μια επιστροφή στην τηλεόραση (μέσω του "<i>Big Brother</i>") που αναρωτιέμαι αν βοήθησε τον ίδιο ή ακόμα ακόμα και το κανάλι (<b>ΣΚΑΪ</b>) που προφανώς θεώρησε ότι μια τέτοια επιστροφή θα ήταν καλή ιδέα.</div><div><br /></div><div>Πως τα φέρνει η ζωή τελικά ε;</div><div><br /></div><div><i><b>Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα</b></i>. </div><div><br /></div><div>Μόνο που δεν είμαστε πια οι ίδιοι άνθρωποι. </div><div><br /></div><div>Ο χρόνος είναι αδυσώπητος και όσοι προσπάθησαν ή προσπαθούν να τον ξεγελάσουν, είναι καταδικασμένοι εξ αρχής.</div><div><br /></div><div>Καλό <u>lockdown</u> στην Αττική. Άντε (και με το κακό) και στα δικά μας.</div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-55041585404233596082021-02-05T11:26:00.001+02:002021-02-05T11:26:44.908+02:00Θέλω<p><b>Θέλω </b>να πάω σε ένα live. Δεν είναι ανάγκη να είναι καμιά τεράστια συναυλία αρκεί κι ένα live ενός σχήματος της πόλης σε ένα μπαράκι με ποτό και τσιγάρο (Ναι, <u>και με τσιγάρο</u>). </p><p><b>Θέλω </b>να πάρω το αυτοκίνητο μου και να πάω μια κοντινή εκδρομή σε κάποιο Νομό που συνορεύει με το Νομό Θεσσαλονίκης. Στη Χαλκιδική ας πούμε.</p><p><b>Θέλω</b> να επισκεφθώ τη μάνα μου που δε ζει στην ίδια πόλη με μένα. Να δω και να αγκαλιάσω τις ανιψιές μου και την αδελφή μου.</p><p><b>Θέλω</b> να πάρω από το χεράκι τον γιο μου και να πάμε να δούμε ένα animation στον κινηματογράφο. Να γελάσουμε μαζί και όταν τελειώσει η προβολή να φάμε μαζί ένα hamburger.</p><p><br /></p><p>Θέλω την κανονικότητα. Τη ζωή που έκανα πριν ένα χρόνο. Τη συναναστροφή με ανθρώπους χωρίς να φορώ μάσκα και χωρίς να φοβάμαι την κάθε στιγμή ότι ο απέναντι μου μπορεί να είναι ασυμπτωματικός φορέας του ιού.</p><p><br /></p><p>Ζητάω πολλά; Δε νομίζω. </p><p>Εσείς τι ζητάτε; Τι σας έλλειψε; </p><p>Έχετε ακόμα κουράγια; Υπομονή;</p><p><b>Εύχομαι Ναι.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="345" src="https://www.youtube.com/embed/Co66HvDLBjQ" width="610" youtube-src-id="Co66HvDLBjQ"></iframe></div><br /><p>Το "<i>I Want to Break Free</i>" των <b>Queen,</b> υπάρχει στο abum "<i>The Works</i>" του 1984. Ως single πήγε μέχρι το Νο. 45 του US Billboard Hot 100 και το Νο. 3 του UK Chart, έχοντας πουλήσει πάνω από 200.000 αντίτυπα.</p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-11159179196923471452021-02-01T09:43:00.000+02:002021-02-01T09:43:08.584+02:00ARS LONGA VITA BREVIS<p> Και πάλι ο Χρήστος βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Ζητώ συγγνώμη που σας προωθώ για μια ακόμη φορά ένα κείμενο του κ. Χρήστου Χωμενίδη και ζητώ και από τον ίδιο συγγνώμη που για μια ακόμα φορά δεν μπορώ να τα πω καλύτερα από τον ίδιο.</p><p><i><span style="font-size: x-small;">Πηγή: <a href="https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3522579/ars-longa-vita-brevis">https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3522579/ars-longa-vita-brevis</a></span></i></p><p>--------------------------------------------</p><blockquote><p><b>ARS LONGA VITA BREVIS</b></p><p>«Οι αληθινά αξιοθρήνητοι, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι όσοι υπέστησαν κακοποιητική συμπεριφορά, σεξουαλική εκμετάλλευση και έφριξαν και τραυματίστηκαν βαριά και έγιναν τα όνειρά τους εφιάλτες. Και βγήκαν έστω από το παιχνίδι. Αλλά εκείνοι που ανέχθηκαν την κακοποίηση. Που ενέδωσαν ή και επένδυσαν στη σεξουαλική τους εκμετάλλευση. Που έκαναν καρριέρα ως ευνοοούμενοι ή ως σάκκοι του μποξ του κάθε ισχυρού…» </p><p>«Και γιατί τους λυπάσαι εκείνους;»</p><p>«Θέλει και ρώτημα; Αλλοτριώθηκαν. Στέγνωσε η καρδιά τους.»</p><p>«Επιλογή τους. Εφόσον μιλάμε για ενήλικες…»</p><p>«Για παιδιά μιλάμε! Δεκαοχτώ, είκοσι χρονών!»</p><p>«Παιδιά δεκαοχτώ χρονών; Στα δεκαοχτώ σου είσαι από βιολογική και από νομική άποψη ενήλικας. Απολαμβάνεις όλα τα δικαίωματα, βαρύνεσαι με όλες τις υποχρεώσεις του πολίτη.»</p><p>«Ψυχικά όμως; Συναισθηματικά;»</p><p>«Ο ψυχισμός του κάθε ανθρώπου διαμορφώνεται πολύ νωρίτερα. Η κοινωνία τείνει στις μέρες μας να εξιδανικεύει την ανηλικότητα, να θεοποιεί την εφηβεία. Ο χαρακτηρισμός “αιώνιος έφηβος” εκλαμβάνεται ως μεγάλο κοπλιμέντο. Το ζητούμενο ωστόσο για τον κάθε άνθρωπο είναι να ωριμάζει, να γίνεται κύριος του εαυτού του. Να λαμβάνει δύσκολες αποφάσεις, έστω και εις βάρος του άμεσου συμφέροντος του. Όχι να καθηλώνεται σε μια κατάσταση περιορισμένης ευθύνης.</p><p>Η μεσογειακή οικογένεια -τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στη νότια Ιταλία- έχει την τάση να παγιδεύει τους βλαστούς της στο προστατευτικό κουκούλι της. Έτσι βλέπεις τριανταπεντάρηδες να κοιμούνται ακόμα στην παιδική τους κάμαρα…»</p><p>«Υπάρχουν και αντικειμενικοί, οικονομικοί λόγοι.»</p><p>«Μπούρδες! Ας νοίκιαζαν τρεις-τρεις ένα μεγάλο διαμέρισμα. Και ας είχε ο καθένας το δωμάτιό του. Αλλά τι συζητάμε; Εδώ μια αεροπορική εταιρεία διαφήμιζε προ ετών την αποστολή δεμάτων με φαγητά της μαμάς στα “παιδιά” που σπούδαζαν στο Λονδίνο!»</p><p>«Να επιστρέψουμε σε εκείνους που “πέτυχαν” -χάρα στην επιτυχία!- προσφέροντας ερωτικές εξυπηρετήσεις ή κουβαλώντας τον καφέ στον κύριό τους;»</p><p>«Ουδείς πάει μακριά κατ’αυτόν τον τρόπο. Ας υποθέσουμε πως μια κοπέλα, ένα αγόρι εξασφαλίζει μια πρόσληψη, έναν ρόλο, υποτασσόμενο, ενδίδοντας στις ορέξεις τού εργοδότη ή του σκηνοθέτη. Θα διαπρέψει φαντάζεσαι; Θα γίνει διευθυντής; Πρωταγωνίστρια; Με τι προσόντα; Ποιό ταλέντο; Στο τέλος μιλάει το ταμείο. Το κοινό. Όποιος τα φέρνει, τα παίρνει. Τα χανουμάκια και τα γιουσουφάκια μαραίνονται στο χαρέμι…»</p><p>«Σκληρό σε βρίσκω.»</p><p>«Πραγματιστή πες με. Θρυλούνταν τα μύρια όσα για τη Μέριλιν Μονρόε. Ότι πήγαινε από κρεββάτι σε κρεββάτι, απ’τον Ντιμάτζιο στον Άρθουρ Μίλερ και έπειτα στους Κέννεντι. Την έχεις δει να παίζει; Πρόκειται για εξαίσια ηθοποιό! Με τέτοια ακτινοβολία, τέτοια σαγήνη και σε μοναστήρι να έμενε, θα ήταν παγκόσμιο σύμβολο τού σεξ. Συμβαίνει ασφαλώς και το ανάποδο. Ξέρεις πόσα ξυλάγγουρα έχω δει να λάμπουν με ξένο φως; Για μια σαιζόν. Μετά τα τρώει η μαρμάγκα.»</p><p>«Εάν δύο νέοι αντιστοίχων προσόντων διεκδικούν την ίδια θέση. Δεν θα την κερδίζει εκείνος που προσφέρει το κάτι παραπάνω;»</p><p>«Και έπειτα τι θα κάνει; Θα προσφέρει το “κάτι παραπάνω” και στον επόμενο εργοδότη του; Και στον μεθεπόμενο; Η τιμή του πολύ γρήγορα θα κατρακυλήσει. Θα ξεφτιλιστεί. Ποιος θέλει στο πλευρό του έναν καθ’έξιν κόλακα; Κάποια ή κάποιον που στερείται κάθε ίχνος γενετήσιας αξιοπρέπειας;»</p><p>«Υπάρχει συνεπώς αξιοκρατία;»</p><p>«Σε βάθος χρόνου, σίγουρα. Ενοχοποιούν διάφοροι για τη μέτρια πορεία τους τα κυκλώματα. Ποιο κύκλωμα έχει τη δύναμη να σε κάνει Μάνο Χατζιδάκι; Κι άμα είσαι ο Μάνος Χατζιδάκις, ποιος μπορεί να σε φιμώσει, να σε τιθασσεύσει καν; Και να μην έχεις όμως τέτοιο χάρισμα, εφόσον υπηρετείς φιλότιμα την τέχνη ή το επιτήδευμά σου, εφόσον δεν πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες, πάντα θα είσαι απαραίτητος.»</p><p>«Τώρα σε βρίσκω ρομαντικό…»</p><p>«Μιλάμε για καιρούς δημοκρατίας, σαν αυτούς που ζούμε εδώ και μισό σχεδόν αιώνα στην Ελλάδα. Υπάρχει -σύμφωνοι- σκληρότατος ανταγωνισμός, σφοδρή ενίοτε ταξική πάλη. Κανένας όμως δεν συνθλίβεται από το σύστημα. Διότι σκοπός του συστήματος είναι να σε αξιοποιήσει -να σε εκμεταλλευτεί πες- προς όφελός του. Όχι να σε λιώσει…»</p><p>«Κι αν θες να ζεις έξω από το σύστημα;»</p><p>«Τότε ας επωμιστείς το βάρος της επιλογής σου. Οικόσιτος επαναστάτης δεν νοείται. </p><p>Άλλη είναι η αρρώστια των καιρών μας…»</p><p>«Ποιά;»</p><p>«Ότι πολύς, πάρα πολύς, κόσμος μπερδεύει τους σημαντικούς με τους διάσημους. Πασχίζει παντί τρόπω να κεντρίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Αντί να προβάλει το έργο του, εκθέτει τον εαυτό του. Πέφτει αυτοβούλως στην αρένα και παραπονιέται ύστερα ότι τον έφαγαν τα λιοντάρια…</p><p>Τι φταίει; Η κακή παιδεία. Η παραμορφωμένη εικόνα τής πραγματικότητας που όσο περνάει ο καιρός, εξαιτίας και του διαδικτύου, παραμορφώνεται ακόμα περισσότερο. Κατήντησαν οι άνθρωποι να μετράνε την αξία τους με λάικ στο φέισμπουκ…»</p><p>«Μήπως εσύ απλώς ανήκεις σε μια περασμένη εποχή;»</p><p>«Δεν αποκλείεται. Στην εποχή που εγώ διαμορφώθηκα, ο δημόσιος διάλογος είχε εάν όχι προδιαγραφές, προσδοκίες τουλάχιστον ουσίας. Αντιπαραθέτονταν επιχειρήματα. Ανεδαφικά ίσως, δογματικά συχνότατα, πάντως επιχειρήματα. Το να εμπλέκεις την προσωπική σου περίπτωση στην κουβέντα, το να κοκορεύεσαι για τους θριάμβους ή να διεκτραγωδείς τις συμφορές σου εθεωρείτο μεγάλη κακογουστιά.</p><p>Σήμερα αρκεί να δηλώσεις “ευαίσθητος”, “συμπονετικός”, “στο πλευρό κάθε αδικημένου”. Ακόμα καλύτερα αδικημένος εσύ ο ίδιος. Θύμα -λεκτικής έστω- βίας, κοινωνικών προκαταλήψεων, αθέμιτου ανταγωνισμού.</p><p>Πατώντας δυό-τρία κουμπιά στο θυμικό όσων σε ακούν, κερδίζεις το ηθικό πλεονέκτημα και το φοράς παράσημο στο πέτο. Γίνεσαι τιμητής των πάντων. “Ξεχειλίζω καλοσύνη, δείτε με!” διατείνεσαι σε κάθε ευκαιρία. “Δεν είμαι κάνας τοξικός, κάνας σκατόψυχος!”</p><p>Μα η αληθινή καλοσύνη δεν επαίρεται, δεν ακκίζεται, δεν βγαίνει στο κουρμπέτι να επιδειχθεί. “Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου” λέει στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο ο Ιησούς. Δεν χρειάζεται να είσαι χριστιανός για να συμφωνήσεις.»</p><p>«Πού θες να καταλήξεις;»</p><p>«Ότι με την έκλειψη των μεγάλων ιδεολογιών (που εγκυμονούσαν συχνά και στυγνές τυραννίες), οι άνθρωποι έχουν αποδυθεί σε μια παιδαριώδη ηθικολογία. Σάμπως να θέλουν -στρουθοκαμηλίζοντας- να λησμονήσουν ότι η ζωή εμπεριέχει εξ’ορισμού επώδυνες συγκρούσεις, δύσκολα διλήμματα. Πως η ελευθερία πάει μαζί με την ευθύνη. Την προσωπική ευθύνη του καθενός. Όποιος προτάσσει την ασφάλεια της ελευθερίας, βάζει αυτομάτως κεχαγιά στο κεφάλι του. Κανείς δεν θα βγάλει για χατίρι σου τα κάστανα από τη φωτιά.»</p><p>«Εν κατακλείδι;»</p><p>«Εν κατακλείδι, για να θυμηθούμε τον Ιπποκράτη όπως τον μετέφρασαν οι Ρωμαίοι “Ars longa vita brevis”. Η ζωή είναι σύντομη, η τέχνη μακρά. Ό,τι θα μείνει από τον καθένα μας θα είναι το έργο του. Στο έργο αποτυπώνεται, πιστότερα από οπουδήποτε, η ηθική στάση του καθενός.</p><p>… Στο σχολείο μου υπήρχε ένας ωραίος πέτρινος μαντρότοιχος, που τον πηδούσαμε στις κοπάνες. Τον είχε χτίσει με τα χέρια του ο μπάρμπα Γιάννης Γεμελιάρης – το έγραφε μια πινακίδα. Θυμάμαι το όνομα του, τον μνημονεύω τον μάστορα κι ας μην τον είδα ποτέ μου.</p><p>Να χτίσεις έναν τοίχο με τα χέρια σου. Να φυτέψεις ένα περιβόλι. Να μάθεις γράμματα σε ένα παιδί, να φτιάξεις μια παράσταση, ένα τραγούδι, ένα γιατρικό…</p><p>Έτσι κερδίζεται η ζωή. Έτσι θα κερδίζεται πάντα.»-</p></blockquote><p></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-49640632620008669662021-01-26T11:26:00.000+02:002021-01-26T11:26:17.509+02:00Glass Animals<p>Να κι ένα από τα (σχετικά) καινούρια συγκροτήματα που μου αρέσουν.</p><p>Σχηματίστηκαν το 2010 στην Οξφόρδη και έβγαλαν μέχρι σήμερα τρία ολοκληρωμένα album (το <i>Zaba (2014)</i>, το <i>How to Be a Human Being (2016)</i> και το πιο πρόσφατο, <i>Dreamland (2020)</i>). </p><p>Λένε ότι είναι πολύ καλοί στα live τους και αυτές τις μέρες του 2021, ακούγονται όλο και περισσότερο σε ολόκληρο τον κόσμο.</p><p>Ακούστε τους. Πειραματίζονται αρκετά με τον ήχο τους και (θεωρητικά) κατατάσσονται στην λεγόμενη <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Psychedelic_pop" target="_blank">Psychedelic pop</a>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="286" src="https://www.youtube.com/embed/jeo3an2M_Lo" width="542" youtube-src-id="jeo3an2M_Lo"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="353" src="https://www.youtube.com/embed/mRD0-GxqHVo" width="537" youtube-src-id="mRD0-GxqHVo"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="376" src="https://www.youtube.com/embed/cIIoGU5EmhU" width="529" youtube-src-id="cIIoGU5EmhU"></iframe></div>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-60630000036241102412021-01-12T14:05:00.000+02:002021-01-12T14:05:23.151+02:00Long Road Out of Eden<p>Δεν θα σας πάω πολύ πίσω. </p><p>Μόλις στο 2007. </p><p>Οι <b>Eagles</b> κυκλοφορούν ένα διπλό album στην <b>Lost Highway Records</b>. </p><p>Ο τίτλος; <i>Long Road Out of Eden</i>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFfxhzHgedoYMdexFvsrAg-VWpp8PnBT7UKEBhrouigdP7uMSCU8RFoO6K4CaUBxlMYUUklE6R_1WHYWGgNsuDwbVm5QA8JHaO5QrGDCe2xsI3_6jAJwGqyKjWLU80miTZLRD-xlGefurP/s300/EaglesLongRoadOutOfEden.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFfxhzHgedoYMdexFvsrAg-VWpp8PnBT7UKEBhrouigdP7uMSCU8RFoO6K4CaUBxlMYUUklE6R_1WHYWGgNsuDwbVm5QA8JHaO5QrGDCe2xsI3_6jAJwGqyKjWLU80miTZLRD-xlGefurP/s0/EaglesLongRoadOutOfEden.jpg" /></a></div><br /><p>Πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ της μπάντας μετά την αποχώρηση του <b>Don Felder</b> το 2001, καθώς και για το τελευταίο τους άλμπουμ με τον <b>Glenn Frey (</b>έφυγε από τη ζωή το 2016).</p><p>Το album, έκανε το ντεμπούτο του στο Νο. 1 των ΗΠΑ μετά από μια αλλαγή της τελευταίας στιγμής των κανόνων του <b>Billboard</b> και κέρδισε δύο βραβεία <b>Grammy</b> για το "<i>How Long</i>" και το οργανικό "<i>I Dreamed There Was No War</i>". </p><p>Εκτός από τα παραπάνω τραγούδια, επιτυχίες έγιναν και τα "<i>Busy Being Fabulous</i>", "<i>No More Cloudy Days</i>", "<i>What Do I Do With My Heart</i>", και "<i>I Don't Want to Hear Anymore</i>".</p><p>Η παρακάτω playlist περιέχει τα τραγούδια του album (αν και κάποια από αυτά έχουν αποκλειστεί στην χώρα μας λόγω πνευματικών δικαιωμάτων!)</p><p><a href="https://www.youtube.com/playlist?list=PLcEOcG701ypLinH6uZ0WPb2zNUXlyelKR">https://www.youtube.com/playlist?list=PLcEOcG701ypLinH6uZ0WPb2zNUXlyelKR</a></p><p>Έγινε το έκτο Νο. 1 album της μπάντας και ήταν το album με τις υψηλότερες πωλήσεις για το 2007. Από τότε έχει πουλήσει πάνω από 3,5 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.</p><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-84139807667729797902021-01-09T08:45:00.000+02:002021-01-09T08:45:19.104+02:00Κηφήνας<p>Η πρώτη καθαρά μουσική ανάρτηση για φέτος, είναι διαφορετική.</p><p>Μια μπάντα της Θεσσαλονίκης σε ένα τραγουδάκι που άρεσε σε πολλούς. Δεν ξέρω αν ταιριάζει με τις μέρες που ζούμε, το νόημα του πάντως παραμένει αναλλοίωτο.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/1n4airWs7O8" width="320" youtube-src-id="1n4airWs7O8"></iframe></div><br /><p>Α, μου ταιριάζει κιόλας! Κι εγώ ένας ιχθύς είμαι.</p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-7652862442785656102021-01-04T13:12:00.002+02:002021-01-04T13:12:36.776+02:00ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΧΡΥΣΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ<p>Για μια ακόμη φορά θα (ας το πούμε) αναδημοσιεύσω ένα κείμενου του Χρήστου Χωμενίδη. Ο λόγος είναι προφανής. Λέει αυτά που θέλω να πω κι εγώ (αλλά τα λέει καλύτερα).</p><p>Κύριε Χωμενίδη, αγαπητέ Χρήστο, προσυπογράφω. </p><p>---------------------------------------------------------------------------------------</p><p></p><blockquote><p>ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΧΡΥΣΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ</p><p>Ερυθριώντας, χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής, έχω να σάς εξομολογηθώ ότι πέρασα μία από τις καλύτερες Πρωτοχρονιές της ζωής μου. Το ίδιο ισχύει και για τα Χριστούγεννα.</p><p>Όχι, δεν πήγα στο Ντουμπάι. Ούτε έκανα εγχώριο αντάρτικο σε παράνομα πάρτι, σε κατακόμβες ή σε αμπαρωμένα κλαμπ, όπου έμπαινες ψιθυρίζοντας σε έναν πορτιέρη με στολή παραλλαγής (μεταμφιεσμένο σε πλανόδιο λαχειοπώλη) σύνθημα και παρασύνθημα. Ούτε είμαι -θεός φυλάξοι!- ζηλωτής του προτεσταντισμού, να φρονώ πως πρέπει οι άνθρωποι να κοιμούνται με τις κότες και να αποφεύγουν τις πολλές στενές συναναστροφές, που εξόν να διασπείρουν μολυσματικές ασθένειες, διασαλεύουν και τα ήθη. Ούτε οπαδός του σκληρού κράτους, να ηδονίζομαι με τις περιπολίες στους δρόμους και με το άτεγκτο ύφος των αρμόδιων – ύφος που μάλλον ομαδάρχες κατασκήνωσης θύμιζε παρά υπουργούς.</p><p>Ε τότε;</p><p>Μήπως είμαι κάνας μαγκούφης, κανένας ανεόρταστος, μια μετενσάρκωση του γέρο-Σκρουτζ όπως τον έπλασε ο Ντίκενς κι όχι ο Ντίσνεϊ; Το αντίθετο! Για μένα παράδεισος σημαίνει στρωμένο τραπέζι που ξεχειλίζει από νοστιμιές κι από το οποίο περνάει κάθε καρυδιάς-καρύδι. Ένα αέναο γλέντι. Μουσικές, χοροί, πειράγματα, «εβίβα!», άσπρο πάτο και φλερτ.</p><p>Ε τότε;</p><p>Ε τότε θυμηθείτε τα προηγούμενα δωδεκαήμερα, από παραμονές Χριστουγέννων μέχρι τού Άι Γιαννιού. Θυμηθείτε τους δρόμους να φρακάρουν απ’τα πλήθη. Τα μαγαζιά να ξεχειλίζουν από ανθρώπους ζαλωμένους με σακκούλες. Τον εαυτό σας να ξεροσταλιάζει στο προχώλ ενός εστιατορίου – τι κι αν έχετε κάνει κράτηση; οι προηγούμενοι καθυστερούν. Την καλή σας να ρίχνει νευρικές ματιές στο ρολόι, να σκύβει πάνω από το ημερολόγιο, να αγχώνεται για να συνδυάσει τα ασυνδύαστα. «Απόψε στις εννιά μάς έχουν καλέσει τα ξαδέλφια σου. Πρέπει προηγουμένως να περάσω από τα βαφτιστήρια μου – κι από τα δύο. Αύριο, πρωί-πρωί, μού ζήτησε η μαμά να τη συνοδέψω στο νεκροταφείο, να ανάψει το καντήλι του μπαμπά. Μετά έχω κομμωτήριο… Ρεβεγιόν πού θα κάνουμε; Στους Σωτηρίου ή στους Λιακόπουλους; Πρέπει να αποφασίσουμε επιτέλους, να βρούμε και μιά πειστική δικαιολογία για εκείνους που δεν θα τους προτιμήσουμε…»</p><p>«Αχ, ας μέναμε σπίτι μας!» λαχταρούσατε να πείτε. Μα και σε εσάς τους ίδιους φαινόταν σχεδόν ιεροσυλία να μην προϋπαντήσετε το νέο έτος φορώντας τα καλά σας, ανταλλάσσοντας ευχές και φιλιά με γνωστούς και άγνωστους, με ανθρώπους που αγαπάτε και με άλλους που κατά βάθος απεχθάνεστε. Και η καλή σας -πιστέψτε με- τα ίδια ανομολόγητα σκεφτόταν…</p><p>Χειρότερος κι από τον ψυχαναγκασμό της δουλειάς είναι ο ψυχαναγκασμός τής διασκέδασης. Η ιδέα ότι δύο ή τρεις φορές τον χρόνο, σε καθορισμένες μέρες, οι άνθρωποι οφείλουν να συναγελάζονται και να το ρίχνουν έξω, σε σπίτια, κέντρα ή σε πλατείες. Η πεποίθηση ότι το κέφι κι όταν δεν υπάρχει, έρχεται. Αρκεί να χλαπακιάσεις και να κατεβάσεις μερικά ποτήρια και να ανεβεί η ένταση της μουσικής. Πως όταν πιάσει ο βασιλιάς της πίστας το μικρόφωνο και ξεκινήσει τσιφτετέλια και ζεϊμπέκικα ή όταν τρίξουν απ’τα ντεζιμπέλ τα ηχεία του κλαμπ, πρέπει να είσαι ντιπ ξενέρωτος για να μη βγεις εκτός εαυτού. Κι όσο χειρότερο χανγκ-όβερ (ελληνιστί καρηβαρία) έχεις την επομένη, τόσο πιο φίνα έχεις περάσει. Και ας μην το συνειδητοποιείς. Θα φτάσει ο καιρός που θα νοσταλγείς τις ρεβεγιόν και τα Πάσχα τής πρώτης και της δεύτερης -και της τρίτης ακόμα- νιότης σου…</p><p>Λειτουργεί, θα μού πείτε, χιλιετίες τώρα. Ακόμα και στις πιο αποτρόπαιες εποχές, ο κόσμος ξέδινε τις χρονιάρες μέρες. Επί Κατοχής -το μαρτυρούν πλήθος πηγές- γίνονταν τα καλύτερα πάρτυ. Νοιώθοντας μια ανάσα από τον θάνατο, οι άνθρωποι δίνονταν στον έρωτα.</p><p>Στον έρωτα, μάλιστα. Όχι στην νευρωτική κατανάλωση. Όχι στη βεβιασμένη κοινωνικότητα. Περισσότερο έρωτα έχω δει σε απόμερες γωνιές των πάρκων, σε νυχτερινές βουτιές, σε απροσδόκητα συναπαντήματα στα πιο απίθανα μέρη παρά σε οργανωμένες και χρυσοπληρωμένες γιορτές.</p><p>Ας το παραδεχτούμε. Εδώ και πολλά χρόνια, οι γιορτές μας σκηνοθετούνταν, προκατασκευάζονταν από την κυρίαρχη περί life style αντίληψη. Όλες σχεδόν οι ηλικίες, όλες σχεδόν οι κοινωνικές ομάδες -εκτός από τους πάρα πολύ νέους και όσους ηθελημένα ή αθέλητα διαβιούν στην απέξω- ακολουθούσαν τα ίδια βήματα μιας μαζικότατης χορογραφίας. Και «αφρίζει-ξαφρίζει» έψηναν τους εαυτούς τους πως έτσι τη βρίσκουν.</p><p>Ήρθε λοιπόν η πανδημία και τα ακύρωσε φέτος. Και μας έκλεισε μέσα. Και μάς υποχρέωσε να διαλέξουμε οκτώ μόλις συνδαιτημόνες για να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια. Τους πιο κοντινούς μας; Τους πιο χαριτωμένους; Τους πιο εύκαιρους; Δεν έχει κατά βάθος και τόση σημασία.</p><p>Είδατε τι συνέβη με την αλλαγή του χρόνου στο κέντρο της Αθήνας; Γεμάτες οι κορυφές των κτηρίων από ανθρώπους που θαύμαζαν την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό και τον ανοιξιάτικο ουρανό να φωταγωγείται από τα πυροτεχνήματα. Που από ταράτσες και βεράντες αντήλλασσαν ευχές. Που λίγο ήθελαν να κάνουν καντάδα ο ένας στον άλλον. «Άντε να ξανασμίξουμε!» ήταν η ευχή.</p><p>Θα ξανασμίξουμε;</p><p>Θα ξανασμίξουμε!</p><p>Μακάρι με τον δικό μας τρόπο.-</p></blockquote><p></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-44582619342071636912021-01-03T16:50:00.001+02:002021-01-03T16:50:41.809+02:00Wishes<p> Ας αρχίσουμε το 2021 με ευχές.</p><p>Εύχομαι (σύντομα) να πάψουμε να φοβόμαστε.</p><p>Εύχομαι (σύντομα) να μπορούμε να ταξιδέψουμε.</p><p>Εύχομαι (σύντομα) να ξεφορτωθούμε όλη αυτή τη μαυρίλα που δεν μας αφήνει να ονειρευτούμε ένα καλύτερο αύριο.</p><p>Και εύχομαι, τέλος, το 2021 να είναι πιο ενδιαφέρον μουσικά από το 2020 που ακόμη και σ' αυτόν τον τομέα ήταν -τουλάχιστον- άχρωμο.</p><p>Προσωπικά, θα ήθελα να τελειώνουμε με το hip hop και την rap, καθώς νομίζω ότι έκαναν τον κύκλο τους και είναι ώρα να δώσουν τη σκυτάλη σε κάτι νέο.</p><p>Καλή Χρονιά, λοιπόν.</p><p>Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό; Μάλλον ναι.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/y2kdIdb720g" width="320" youtube-src-id="y2kdIdb720g"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-58083440571657616772020-12-26T12:39:00.000+02:002020-12-26T12:39:44.894+02:00Χρόνια Πολλά!!!<p>Έχω πολύ καιρό να ανεβάσω κάτι εδώ καθώς είχα πολύ δουλειά τον τελευταίο καιρό.</p><p>Θα ήθελα μόνο να σας ευχηθώ Καλές Γιορτές με υγεία πάνω απ' όλα.</p><p>Με αυτό το πολύ όμορφο τραγουδάκι θα σας αποχαιρετίσω και για το 2020 που ήταν μια χρονιά που δεν θα την ξεχάσουμε εύκολα.</p><p>Να είμαστε καλά και θα τα ξαναπούμε από τη νέα χρονιά.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/7p-RUFboBAg" width="320" youtube-src-id="7p-RUFboBAg"></iframe></div><br /><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-34576990475890522932020-11-24T11:17:00.000+02:002020-11-24T11:17:38.406+02:00This Mortal Coil<p style="text-align: justify;">Το blog αυτό είναι ένα μουσικό -κατά κύριο λόγο- blog. Κατά καιρούς βέβαια, κάνω και κάποιες αναρτήσεις που σχολιάζουν την επικαιρότητα (όπως τουλάχιστον τη βιώνω εγώ). Κι επειδή η πραγματικότητα που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι -όπως και να το κάνουμε- ζοφερή, το περιεχόμενο του blog παρα-σοβάρεψε.</p><p style="text-align: justify;">Για να επανέλθουμε λοιπόν σε αυτά που αγαπάμε και που μας κάνουν να νοιώθουμε καλύτερα, σήμερα θέλω να σας θυμίσω ένα μουσικό διαμαντάκι από τη χρονιά του 1991.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/gLMqL23GbeI" width="320" youtube-src-id="gLMqL23GbeI"></iframe></div><p style="text-align: justify;">Η μουσική κολεκτίβα με το όνομα <b>This Mortal Coil</b> μας έχει δώσει πολλά υπέροχα τραγούδια από τα οποία, άλλα ακούστηκαν περισσότερο και άλλα όχι. Το <i>You and Your Sister</i> περιέχεται στο τρίτο (και τελευταίο) album τους <i>Blood</i>, που κυκλοφόρησε, φυσικά από την <b>4AD</b>, τον Απρίλιο του 1991. Το 2013, το NME κατέταξε το album στο νούμερο 493 της λίστας "<i>The 500 Greatest Albums of All Time</i>".</p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-59241499423036568072020-11-21T18:40:00.000+02:002020-11-21T18:40:43.960+02:00I Saw it on TV<p><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">Ok</span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">έχουμε 2020.
Καθένας μπορεί να ακούσει και να δει ό,τι του αρέσει από τόσες διαφορετικές
πηγές και Μέσα. Έχεις το παραδοσιακό ραδιόφωνο και την ελεύθερη (όχι
συνδρομητική) τηλεόραση, έχεις όμως και τους διάφορους ιντερνετικούς σταθμούς.
Έχεις </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">YouTube</span><span style="text-align: justify;">, </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">Spotify</span><span style="text-align: justify;">, συνδρομητικά κανάλια
και δορυφορική τηλεόραση. Μπορείς να δεις και να ακούσεις ό,τι σε ενδιαφέρει,
ό,τι σου αρέσει, </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">live</span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">ή </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">on</span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;"> </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">demand</span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, 7 μέρες την εβδομάδα / 365
μέρες το χρόνο.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Θεωρείτε πως αυτό δικαιολογεί το
χάλι της ελεύθερης τηλεόρασης και του παραδοσιακού ραδιοφώνου στις μέρες μας;<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Στο σπίτι μου, λόγω κάποιων
ιδιαίτερων συνθηκών, έχει ένα μήνα τώρα που δεν έχω <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Internet</span>. Είμαι λοιπόν αναγκασμένος να
παρακολουθώ (όσο παρακολουθώ) τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και τους ραδιοφωνικούς
σταθμούς της Θεσσαλονίκης.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πως γίναμε τόσο χάλια ρε παιδιά;
Εντάξει, ξέρω ότι -ειδικά τα τηλεοπτικά κανάλια- απευθύνονται σε ένα κάπως
μεγαλύτερο (ηλικιακά) κοινό, όμως κι εγώ δεν είμαι κανένα «μπουμπούκι». Είμαι
ένας μεσήλικας, που προσπαθεί εδώ κι ένα μήνα να καταφέρει να παρακολουθήσει
κάτι στην τηλεόραση χωρίς να εκνευριστεί ή να ακούσει μια ενδιαφέρουσα εκπομπή
στο ραδιόφωνο. Ακατάσχετο μπλα μπλα, μπουρδολογίες, «κουβέντα να γίνεται»,
κατευθυνόμενη και μονολιθική ενημέρωση, παντελής έλλειψη πρωτοτυπίας. Κι όλα
αυτά, σε συνδυασμό με άπειρες διαφημίσεις, φανερές ή κρυφές (τοποθέτηση
προϊόντων, χορηγίες κλπ).<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Ύστερα γκρινιάζουμε γιατί τα
παιδιά μας είναι όλη μέρα στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Internet</span>
(το τι παρακολουθούν βέβαια και εκεί, χωράει πολλή συζήτηση).<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Πάντως, με αφορμή τον αποκλεισμό
μου από το διαδίκτυο τον τελευταίο καιρό, συνειδητοποίησα πόσο πολύ έχει
«καπελώσει» το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Internet</span><span lang="EN-US"> </span>όλα τα παραδοσιακά Μέσα, τα οποία, χωρίς να μπορούν να το
ανταγωνιστούν, αρκούνται στο να αναπαράγουν βιντεάκια από το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">TikTok</span>, αναρτήσεις από τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">social</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">media</span><span lang="EN-US"> </span>και
γενικά, περιεχόμενο από το διαδίκτυο. Το περιεχόμενο των παραδοσιακών μέσων,
περιορίζεται σε κάποιες ταινίες που τις έχουμε ξαναδεί εκατοντάδες φορές, σε
φτηνιάρικα και κακογυρισμένα σήριαλ καθώς και σε τηλεπαιχνίδια και <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">reality</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">shows</span>. Είναι εντυπωσιακό, πως
αν πετύχεις (π.χ. στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">mega</span>)
κάποια από τις παλιές και αγαπημένες σειρές της τηλεόρασης, η πλάστιγγα γέρνει
προς το παρελθόν. Έτσι λοιπόν παρατηρείται το φαινόμενο, σειρές που γυρίστηκαν
πριν από 20 (και βάλε) χρόνια να κάνουν μεγαλύτερη τηλεθέαση από πολλές
σύγχρονες.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Είχα πει κάποτε -πριν από πολλά
χρόνια- πως στο μέλλον την ελεύθερη τηλεόραση θα την παρακολουθούν μόνο οι
«φτωχοί». Δυστυχώς, επαληθεύτηκα. Αν δεν έχεις χρήματα, να πληρώσεις για να
δεις νέο και σύγχρονο περιεχόμενο, είσαι καταδικασμένος.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Κρίμα.<o:p></o:p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/YwhxeaVfk3s" width="320" youtube-src-id="YwhxeaVfk3s"></iframe></div><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">ΥΓ. Συμπτωματικό, αλλά σήμερα γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα της τηλεόρασης. </p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-9656328826539602312020-11-19T19:11:00.001+02:002020-11-19T19:11:57.746+02:00Για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση των παιδιών μας<p><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Στις δύσκολες (για όλους) συνθήκες του σήμερα δεν είναι δυνατόν να μην απορείς για τα ακόλουθα που ταλανίζουν τον χώρο της Εκπαίδευσης. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ ποιες βιβλιογραφικές μελέτες χρησιμοποιήθηκαν για να υιοθετηθεί η πιστή μεταφορά του ωρολογίου προγράμματος του Σχολείου σε ώρες τηλεδιασκέψεων. Κατά τη σχεδόν 23ετή εμπειρία στον χώρο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, και όλης της επιστημονικής ομάδας του ΑΕΤΜΑ Lab, δεν έχουμε συναντήσει μελέτες που να υποστηρίζουν παιδαγωγικά ένα ανάλογο εγχείρημα (τουναντίον υπάρχουν αρκετές που αναδεικνύουν τα προβλήματα που ανακύπτουν από ανάλογες προσεγγίσεις). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ ποιο παιδαγωγικό αποτέλεσμα μπορεί να έχει η πολύωρη μερικώς αμφίδρομη τηλεδιάσκεψη για τους μαθητές και μάλιστα με κλειστές κάμερες. Η πράξη πολλές φορές δείχνει ότι ακόμη και κινηματογραφική ταινία που έχει δράση, μουσική, επιλεγμένα γραφικά κ.λπ., όταν έχει διάρκεια πάνω από δύο ώρες κουράζει… Η απουσία ουσιαστικής διάδρασης δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ ποια είναι η αναμενόμενη γνωσιακή μετακίνηση στο υφιστάμενο μοντέλο εκπαίδευσης/μάθησης. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ τι περιμένουμε από τους μαθητές/εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι για πρώτη φορά με παραμονή, τέτοιας έκτασης και διάρκειας, μπροστά από μία οθόνη. Η σχολική πράξη δείχνει ότι μερικές φορές είναι δύσκολο να κρατήσεις υψηλό βαθμό ενασχόλησης (engagement) του ακροατηρίου σου στην τάξη με το αντικείμενο που διδάσκεις, ακόμη και εάν κοιτάς τους μαθητές σου στα μάτια. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ πώς να μετέχει ένα παιδάκι νηπίων, Α και Β Δημοτικού σε ένα περιβάλλον Web-based Learning, όταν σε μερικές περιπτώσεις στερείται άλλων πιο βασικών δεξιοτήτων από τις ψηφιακές δεξιότητες που απαιτούνται για το εν λόγω περιβάλλον εκπαίδευσης. Απορώ τι να κάνει ο/η Νηπιαγωγός απέναντι σε μια τέτοια πρόκληση. Απορώ γιατί δεν προτείνεται μια δέσμη μεικτών δράσεων για όλες τις τάξεις (όπως αυτή της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης που ήδη προτάθηκε για τα μικρά παιδάκια) που θα έδιναν μεγαλύτερη μαθησιακή ευελιξία από τη σωματική αγκύλωση μπροστά σε μία οθόνη. Θα μπορούσε να υπάρχει δέσμη δράσεων (π.χ. συνεργατικών, διερευνητικών κ.λπ.) με την αξιοποίηση υπαρχόντων εκπαιδευτικών αποθετηρίων, που να βοηθούσαν μεγαλύτερες ηλικίες παιδιών να αναπτύξουν τη διερευνητική μάθηση, τη συνεργατική κ.λπ. Δράσεις που να δίνουν ιδέες ακόμη και σε γονείς για να περάσουν δημιουργικό και εποικοδομητικό χρόνο με τα παιδιά τους. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ γιατί να μην περιοριστεί το σύγχρονο τμήμα της επικοινωνίας ώστε να εξυπηρετεί κυρίως την επίλυση αποριών, τον έλεγχο κατανόησης, και την απόκτηση δεξιοτήτων, αντί την απλή παράδοση ύλης. Η προσέγγιση αυτή θα αποφόρτιζε τον κιναισθητικό μηχανισμό των μαθητών, θα υπήρχε ίσως παραγωγικότερη διαχείριση της ώρας, δεδομένης της στοχευμένης αμφίδρομης επικοινωνίας εκπαιδευτικού-μαθητών (με ανοιχτές κάμερες) και, ταυτόχρονα, θα αποφόρτιζε τους απαιτούμενους υπολογιστικούς πόρους των κρατικών υποδομών. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ πού να βρει χρόνο ο εκπαιδευτικός να κάνει το μάθημά του και παράλληλα το helpdesk (ή την παροχή άλλων υπηρεσιών) στα δικά του παιδιά. Απορώ πού είμαστε όλοι εμείς που μπορούμε να βοηθήσουμε την εκπαίδευση της χώρας μας (να βοηθήσουμε σε επίπεδο Υπουργείου, Περιφέρειας, Διευθύνσεων, Συμβούλων, Εκπαιδευτικών και Μαθητών). Αλλά κυρίως απορώ πού βρίσκουν τα ψυχικά αποθέματα ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις αυτοοργανωμένων ομάδων εκπαιδευτικών να σηκώσουν το βάρος της αλληλεγγύης και διαμοιρασμού γνώσεων. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Απορώ γιατί να μην κάνουμε κάτι καλύτερο, αφού μπορούμε! </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;">Υ.Γ. Η επιστημονική ομάδα του ΑΕΤΜΑ Lab δεν επιδιώκει κανενός είδους πολιτική αντιπαράθεση. Επιδιώκουμε όμως την αντιπαράθεση εκπαιδευτικών απόψεων στον χώρο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και της τεχνολογικά υποστηριζόμενης μάθησης. Βοηθήστε στη συλλογή στοιχείων με την αποτύπωση των απόψεων σας στον ακόλουθο σύνδεσμο Ερωτηματολογίου (<a href="https://forms.gle/CN4P7MG7CA9gfxje6">https://forms.gle/CN4P7MG7CA9gfxje6</a>) ώστε να έχουμε πραγματικά δεδομένα που απεικονίζουν την τρέχουσα κατάσταση. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans"; font-size: 15px;"><i>“Το ερωτηματολόγιο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε δημόσια σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κατά το σχολικό έτος 2020-21. Το θέμα του ερωτηματολογίου αφορά τις απόψεις των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την εφαρμογή της Εξ αποστάσεως εκπαίδευσης κατά την τωρινή περίοδο του αποκλεισμού λόγω COVID19 μετά τις δημοσιεύσεις των σχετικών εγκυκλίων</i></span></p><b><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-size: x-small;"><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans";">Πηγή άρθρου: </span><a href="http://www.fresh-education.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b5%cf%84%ce%bc%ce%b1-lab-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%81/?fbclid=IwAR2_HMll2ppBhEYm28cq7eOHFcZmZaL-rpQZUXhS5RPMT5sbGlmzpXDY5LY" style="background-color: white; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "Open Sans"; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease-in-out 0s;">Επιστημονική ομάδα του ΑΕΤΜΑ Lab: Τα «απορώ» της τηλεδιάσκεψης</a><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: "Open Sans";"> | </span><a href="http://www.fresh-education.gr/" style="background-color: white; border: 0px none; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: "Open Sans"; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration-line: none; transition: all 0.2s ease-in-out 0s;">fresh-education</a></span></b></div></b>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-71527015727785136082020-11-18T10:41:00.000+02:002020-11-18T10:41:05.390+02:00Hot Pants<p>Σήμερα θα ήθελα να σας θυμίσω τους <b>Hot Pants</b>. Τι θα πει ποιοι είναι οι <b>Hot Pants</b>;</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaLCKplRhdd21c-Pg10U2mgvgCgXO6OVYz-XxOeQiZZN4j_QM5gLZnP0hU8gQ6vi_1uixmcIWnKr2DFOpu5A6464T00ruZRg33ZJQ5WmnUdFY1RKnV10MOhhhsIS8v_f_3I-fwaTF2SSX4/s620/Manu-U70262211708TlP-620x349%2540abc.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="349" data-original-width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaLCKplRhdd21c-Pg10U2mgvgCgXO6OVYz-XxOeQiZZN4j_QM5gLZnP0hU8gQ6vi_1uixmcIWnKr2DFOpu5A6464T00ruZRg33ZJQ5WmnUdFY1RKnV10MOhhhsIS8v_f_3I-fwaTF2SSX4/s320/Manu-U70262211708TlP-620x349%2540abc.png" width="320" /></a></div><p>Πρόκειται πολύ απλά για άλλη μια από τις ιδιαίτερες συνεισφορές του <b>Manu Chao</b> στη σύγχρονη μουσική σκηνή. Το 1984, ο <b>Manu</b> μαζί με τον ξάδερφο του, τον ντράμερ <b>Santi</b>, φτιάχνουν αυτό το γκρουπάκι στο οποίο συμμετέχουν επίσης ο <b> Pascal Borgne</b> στην κιθάρα και ο <b>Jean-Marc</b> στο μπάσο. </p><p>Τραγουδάνε στα Αγγλικά και στα Ισπανικά και δύο χρόνια μετά, το 1986, κυκλοφορεί αυτό το album με τον τίτλο <i>Loco Mosquito</i> (επανακυκλοφόρησε το 2000).</p><p>Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/6M4kTIZUJq0" width="320" youtube-src-id="6M4kTIZUJq0"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-24297434295317471892020-11-12T09:21:00.003+02:002020-11-12T09:21:57.806+02:00Αλλαγές<p> <span style="text-align: justify;">Μετά από αρκετά χρόνια, αποφάσισα
να αλλάξω το </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">layout</span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;">του </span><span lang="EN-US" style="text-align: justify;">blog</span><span style="text-align: justify;">.</span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Να θυμίσω, πως «είμαστε στον
αέρα» από το 2007 και ότι σε αυτά τα 13 χρόνια είχαμε μόνο 2 αλλαγές στην
εμφάνιση του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog</span>. Έχουμε
ξαναπεί, πως κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων άλλαξαν τα πάντα στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Internet</span><span lang="EN-US"> </span>και
στις συνήθειες και στις συμπεριφορές των χρηστών του διαδικτύου στην Ελλάδα
αλλά φυσικά και σε ολόκληρο τον κόσμο.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Η εμφάνιση των κοινωνικών δικτύων
αποδυνάμωσε τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blogs</span><span lang="EN-US"> </span>και οι περισσότεροι <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">bloggers</span><span lang="EN-US"> </span>-εκείνης της πρώιμης εποχής-
έχουν μεταφέρει τη δραστηριότητα τους σε πιο εμπορικά μονοπάτια καθώς πολλοί
θέλησαν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία των ιστολογίων τους. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Εμείς θα συνεχίσουμε από αυτή τη
γωνιά του διαδικτύου να κάνουμε αυτό που αγαπάμε καθώς δεν το είδαμε ποτέ ως
μία επαγγελματική ενασχόληση και δεν προσδοκούμε να βγάλουμε χρήματα από αυτό.
Για ανθρώπους σαν και μας, το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">blog</span><span lang="EN-US"> </span>είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας καθώς μας δίνει τη δυνατότητα
να εκφέρουμε την άποψη μας για πράγματα που αγαπάμε με πάθος και που είναι
ουσιαστικά αυτά που μας κρατούν ζωντανούς. Αν αυτή η ενασχόληση (σε βάρος
πολλές φορές του προσωπικού μας χρόνου) βρίσκει ανταπόκριση και σε σας, έχει
καλώς. Αν όχι, και πάλι έχει καλώς. Τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">pageviews</span><span lang="EN-US"> </span>και τα <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">clicks</span><span lang="EN-US"> </span>δεν είναι
ο αυτοσκοπός μας. Αυτά, τα αφήνουμε για όσους προσδοκούν κέρδη.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Τις επόμενες μέρες θα κάνω και
κάποιες ακόμα μικροαλλαγές. Αν δείτε κάτι που δεν δουλεύει σωστά, στείλτε μου
ένα σχόλιο για να το κοιτάξω.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Να είμαστε καλά, υγιείς και
δημιουργικοί, για να συνεχίσουμε να τα λέμε.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Καλό κουράγιο στη Θεσσαλονίκη που
αυτές τις μέρες δοκιμάζει τα όρια του συστήματος υγείας της χώρας μας. <o:p></o:p></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-38860588738492837562020-11-07T12:41:00.000+02:002020-11-07T12:41:19.564+02:00Ο ταλαντούχος κ. FINNEAS<p style="text-align: justify;">Ξέρετε ότι αυτό το blog ασχολείται κυρίως με τη μουσική όπως την αγαπήσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Το λέει άλλωστε και ο τίτλος του. Αγαπάμε το βινύλιο γιατί σε αυτό το format μάθαμε να ακούμε τη μουσική που μας άρεσε και αναπολούμε τις εποχές που είχαμε στα χέρια μας ένα δίσκο βινυλίου με τους στίχους των τραγουδιών, τις λεπτομέρειες για την παραγωγή του και γενικά όλο το artwork του (εξώφυλλο, οπισθόφυλλο κλπ).</p><p style="text-align: justify;">Ωστόσο, οι εποχές αλλάζουν (και καλά κάνουν και αλλάζουν) και όλα αυτά δεν έχουν και πολύ μεγάλη σημασία για τα νέα παιδιά που είναι οι κύριοι καταναλωτές της μουσικής (αυτό που λέμε δυναμικό κοινό και στις μετρήσεις των ερευνών αγοράς). Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει καλή μουσική εκεί έξω ή πως όλα τα νέα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες δεν αξίζουν την προσοχή μας.</p><p>Δείτε για παράδειγμα αυτόν τον νεαρό. Αντιγράφω από την (ελληνική) wikipedia:</p><p></p><blockquote><p>O <b>Φίνεας</b> (<b>Finneas Baird O'Connell</b>), είναι Αμερικανός στιχουργός, παραγωγός, τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός. Έχει γράψει και παράξει μουσική για διάφορους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένης της αδερφής του <b>Μπίλι Άιλις</b>. Κέρδισε πέντε Βραβεία Γκράμι (Άλμπουμ της Χρονιάς, Παραγωγός της Χρονιάς, Μη-Κλασικός Παραγωγός της Χρονιάς και άλλα) για το έργο του στο άλμπουμ της <b>Άιλις</b> <i>When We All Fall Asleep, Where Do We Go? </i>(2019). Ο<b> Φίνεας</b> έχει κυκλοφορήσει διάφορα σινγκλ ως σόλο καλλιτέχνης και το πρώτο του άλμπουμ, το <i>Blood Harmony</i>, κυκλοφόρησε στις 4 Οκτωβρίου 2019. Ως ηθοποιός, ο <b>Ο'Κόνελ</b> πρωταγωνίστησε στην ανεξάρτητη ταινία του 2013 <i>Life Inside Out</i>. Είναι επίσης γνωστός για το ρόλο του (ως <b>Αλιστέρ</b>) στην τηλεοπτική σειρά<i> Glee</i>.</p><p></p></blockquote><p style="text-align: justify;">Έχω ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον <b>FINNEAS</b>. Θεωρώ ότι είναι ταλαντούχος και ότι διαχειρίζεται με έξυπνο τρόπο την προβολή του από τα μέσα. Το 2020, κυκλοφόρησε δύο singles (το δεύτερο από αυτά, πριν μερικές μέρες μόλις) και είναι και τα δύο από αυτά τα τραγούδια του 2020 που θα ήθελα να ακούω και στο μέλλον.</p><p style="text-align: justify;">Η ανάρτηση γίνεται με σκοπό να τον μάθουν και οι παλιοί μιας και νομίζω πως οι νεότεροι τον ξέρουν και τον παρακολουθούν ήδη.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/V-kT1oGCRCE" width="320" youtube-src-id="V-kT1oGCRCE"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/i1CImmBd_CA" width="320" youtube-src-id="i1CImmBd_CA"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /> <p></p><p><br /></p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5376109856233336941.post-89558206215607079722020-11-02T08:47:00.000+02:002020-11-02T08:47:23.141+02:00Το τελευταίο lock down (?)<h4 style="text-align: left;">Και επειδή ο Χρήστος ο Χωμενίδης τα λέει καλύτερα από μένα, διαβάστε παρακάτω και τη δική του άποψη.</h4><div><i>Πηγή: <a href="https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3491997/to-teleutaio-lok-ntaoun">https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3491997/to-teleutaio-lok-ntaoun</a></i></div><p><br /></p><p>Όσα τώρα ζούμε ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Όχι ως νομοτέλεια. Αλλά ως απευκταία πλην ισχυρή πιθανότητα.</p><p>Εδώ το ήξερα εγώ – με είχα προειδοποιήσει ένας φίλος, στέλεχος του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, την τρίτη εβδομάδα του Αυγούστου, όταν τα ημερήσια κρούσματα είχαν γίνει μόλις τριψήφια. «Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου θα μετράμε κάθε απόγευμα περισσότερα από χίλια πεντακόσια. Τότε θα μάς μαντρώσουν ξανά για κάνα μήνα και θα μάς αμολήσουν για να κάνουμε γιορτές…» (Το είχε γράψει, θυμάμαι, και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.)</p><p>Το υπονοούσαν σαφώς οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι σύμβουλοί τους ιατροί. «Το λοκ ντάουν» έλεγαν «φρενάρει αποδεδειγμένα τη διάδοση της νόσου. Αποτελεί το τελευταίο και ασφαλέστερό μας καταφύγιο. Μακάρι να μην το χρειαστούμε. Μακάρι…»</p><p>Δοθέντος ότι ο υπόλοιπος πλανήτης δεν τα έχει πάει διόλου καλύτερα, πως ίσα-ίσα η Ελλάδα πέφτει μέχρι στιγμής σχετικά στα μαλακά, δεν μπορείς και να εξοργιστείς με τους κυβερνώντες μας.</p><p>Υπάρχουν προφανώς επιμηθείς, «σταλεγάκηδες», που εντοπίζουν τις ρίζες του σημερινού κακού στο άνοιγμα της χώρας το καλοκαίρι. Εύκολο να το ισχυρίζεσαι εκ των υστέρων. Σκέψου τον Ιούλιο, σε αντίθεση με ό,τι έπραττε η υπόλοιπη Ευρώπη, να κρατούσες εσύ τα σύνορά σου σφραγισμένα… Να στερούσες από τους εργαζόμενους και τους επιχειρούντες στον τουρισμό κάθε προοπτική να βιοποριστούν από τη δουλειά τους;</p><p>Υπάρχουν κι άλλοι, που υπό το κράτος της απελπισίας τους, αμφισβητούν το μείγμα των απαγορεύσεων. «Γιατί κατέβασαν ρολλά στα θέατρα και όχι στις εκκλησίες;» ρωτούν. Οι εκκλησίες λειτουργούν με ανώτατο όριο εννέα πιστούς εντός του ναού. Ποιά παράσταση θα συνέχιζε να παίζεται με εννέα θεατές; Το ποίμνιο, θα πείτε, συγχρωτίζεται στα προαύλια. Σωστό κι αυτό…</p><p>Δεν διαθέτω δάφνες λοιμωξιολόγου ή στατιστικού για να ενοχοποιήσω μετά λόγου γνώσεως τα εστιατόρια για την υπερδιάδοση του ιού. Ούτε φρονώ ότι η επιστημονική γνώση αποτελεί κτήμα προσιτό σε οποιονδήποτε έχει στοιχειώδη μόρφωση και κοινή λογική – αυτό το υποστηρίζει ο Γρηγόρης Πετράκος και πριν από εκείνον το διαλαλούσε ο Μάο Τσε Τουνγκ κατά την «Πολιτιστική Επανάσταση».</p><p>Εγώ ένα πιστεύω ακράδαντα. Πως το λοκ-ντάουν που ξεκινάει από την Τρίτη θα είναι το τελευταίο.</p><p>Ανοίγονται μπροστά μας, για το μέλλον, δύο εκδοχές.</p><p>Η πρώτη, η αισιόδοξη, είναι το εμβόλιο -τα εμβόλια- να εγκρίνονται και να κυκλοφορούν ανατέλλοντος του 2021. Ίσως ακόμα και στην εκπνοή του 2020. Η αποτελεσματικότητά τους θα είναι στην αρχή σχετική, αντιστρόφως ανάλογη με την επιφυλακτικότητα των πολιτών για τυχόν παρενέργειες. Οι περισσότεροι εντούτοις θα λαχταρούν να μπολιαστούν, αφού μονάχα με το σχετικό πιστοποιητικό στην τσέπη θα έχουν πρόσβαση σε «γλυκιές αμαρτίες» όπως τα ταξίδια και οι μπαρότσαρκες. Η κυβέρνηση θα λειτουργήσει σαν τροχονόμος. Θα προηγούνται οι υγεινομικοί, μετά οι πάσχοντες από υποκείμενα νοσήματα, εν συνεχεία οι εκπαιδευτικοί και οι στρατιωτικοί, εγώ εν ολίγοις -ως αυτοαπασχολούμενος- θα σηκώσω το μανίκι μου πολλούς μήνες αργότερα. Είθε έως τότε να με προστατεύει η ανοσία αγέλης που θα επιτυγχάνεται σταδιακά με τους εμβολιασμούς των άλλων. Η επιστήμη εν ολίγοις θα θριαμβεύσει. Η πανδημία θα γίνει μία θλιβερή ανάμνηση.</p><p>Η δεύτερη, η κακή εκδοχή, θέλει τον κορωνοϊό να βάζει τρικλοποδιές στους διώκτες του. Οι δοκιμές να αποδεικνύουν τα εμβόλια επικίνδυνα. Είτε ο κύριος Covid 19 να μεταλλάσσεται διαρκώς, να ξεφεύγει πονηρά, να επαναμολύνει τους νοσήσαντες ή εμβολιασθέντες. Τι θα συμβεί τότε;</p><p>Τι θα συμβεί εάν -κούφια η ώρα που το ακούει- βρεθούμε στον Ιανουάριο, στον Φεβρουάριο, στον Μάρτιο του 2021 και τα εμβόλια δεν φαίνονται στον ορίζοντα ή αποδεικνύονται αναποτελεσματικά;</p><p>Θα εξακολουθήσει το βιολί των λοκ ντάουν; Θα μας τραβάνε τα λουριά οσάκις τα κρούσματα ξεφεύγουν κι έπειτα θα τα χαλαρώνουν για κανένα δίμηνο, ώσπου η κατάσταση να χτυπήσει και πάλι κόκκινο; Στο μεταξύ δε η ύφεση θα βαθαίνει, η κοινωνική και οικονομική ζωή θα μαραζώνει, οι κυβερνήσεις θα χρυσώνουν δήθεν το χάπι με μέτρα στήριξης, με έκτακτες ενισχύσεις που θα γίνονται ολοένα και πιο γλίσχρες; Διότι τα ταμεία -δημόσια και ιδιωτικά- θα αδειάζουν. Όσο και να χαλαρώσουν οι δημοσιονομικοί περιορισμοί, όσο χρήμα και να κοπεί, ο πλούτος δεν δημιουργείται παρά με την εργασία.</p><p>Με βρίσκετε υπερβολικό; Θα μού αντιτείνετε πως το λόκ ντάουν του Νοεμβρίου είναι πολύ πιο λελογισμένο από εκείνο του περασμένου Μαρτίου – ότι αφορά μονάχα την εστίαση, την ψυχαγωγία και την κυκλοφορία κατά τις νυκτερινές ώρες; Ότι οι τεχνικές τής τηλεεργασίας έχουν εξελιχθεί και ο κόσμος τη συνηθίζει μέρα με τη μέρα; Ότι θιγόμενοι από τα πρόσφατα -ανακουφιστικά για το σύστημα υγείας- μέτρα είναι οι σερβιτόροι και οι μπάρμεν (ούτε καν οι μάγειρες, το ντελίβερι εξακολουθεί) και οι παραστατικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι συν τω χρόνω θα μάθουν να διαθέτουν το πολιτιστικό τους προϊόν μέσω διαδικτύου;</p><p>Διαφωνώ κάθετα! Το λοκ ντάουν ισοδυναμεί με στραμπούληγμα και όσο παρατείνεται ή επαναλαμβάνεται με στραγγαλισμό της ίδιας της κοινωνίας όπως την ξέρουμε. Όπως μάς διαμορφώνει και τη διαμορφώνουμε. Και ένα τέτοιο στραμπούληγμα, ένας τέτοιος στραγγαλισμός δεν μπορεί να γίνει για πολύ καιρό ανεκτός.</p><p>Ο φυσικός συγχρωτισμός βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα τού είδους μας. Δεν έχουμε φτιαχτεί για να λουφάζουμε στις σπηλιές ή στα διαμερίσματα μας, να τηλεπικοινωνούμε, να τηλεερωτευόμαστε… Από τις πέντε αισθήσεις μας, η πιο αρχέγονη είναι η όσφρηση. Η πιο αναγκαία για τη διατήρηση της ψυχικής υγείας είναι η αφή. Άνθρωπος που δεν αγκαλιάζεται, που δεν φιλιέται, που δεν νταραβερίζεται σωματικά, μαραίνεται.</p><p>Δεν κρίνω. Προσπαθώ να προβλέψω.</p><p>Οι οργανωμένες πολιτείες -και οι πιο ανοιχτές ακόμα- στηρίζονται σε ένα θεμελιώδη κανόνα. Ότι οι κυβερνώντες αποφασίζουν και ο λαός συμμορφώνεται. Η προθυμία συμμόρφωσης βεβαίως ποικίλλει. Πάρα πολλά ανέχονται, σφίγγοντας τα δόντια, οι υπήκοοι των δεσποτικών καθεστώτων. Ασυγκρίτως λιγότερα οι πολίτες των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Υπάρχει ωστόσο μια λεπτή γραμμή. Εάν -για οποιονδήποτε λόγο- την παραβιάσουν οι κυβερνώντες, ο λαός θα αρνηθεί να υπακούσει. Ο νόμος και η τάξη θα καταλυθεί.</p><p>Νοιώθω ότι το δεύτερο λοκ-ντάουν που αποφασίστηκε θα είναι το τελευταίο. Στους Έλληνες έχει στραγγίξει ο ηρωισμός, η στωικότητα έστω, τού Μαρτίου. Το δέος από την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων, ο φόβος αποκλειστικά θα τους κάνει να πειθαρχήσουν.</p><p>Εάν όμως, στις αρχές του 2021, η κυβέρνηση αποπειραθεί να επιβάλει τρίτο λοκ ντάουν, ο κόσμος απλώς θα εξεγερθεί.</p><p>Αρχή θα κάνουν οι εικοσάρηδες, αγνοώντας μαζικά τους περιορισμούς. Θα ακολουθήσουν από τις μεγαλύτερες ηλικίες όσοι θα αισθάνονται υγιείς και μάχιμοι. Οι «εναλλακτικές», συνομωσιολογικές θεωρίες θα κερδίζουν αλματωδώς έδαφος σε πείσμα των ιατρικών δεδομένων. Θα τις τροφοδοτεί η ψυχική κόπωση, η επαγγελματική απόγνωση. Διαγενεακός πόλεμος θα ξεσπάσει. Οι ηλικιωμένοι θα κρούουν κώδωνα κινδύνου. Οι νεότεροι θα αντιπαραθέτουν την ατομική ευθύνη. «Εμείς είμαστε το μέλλον» θα λένε «που επελαύνει! Εσείς το παρελθόν που απέρχεται. Αρκετά πληρώσαμε εμείς το κόστος τού κορονοϊού. Τηρήστε εφεξής εσείς τις προφυλάξεις ώστε να συνεχίσετε να εισπράττετε τις συντάξεις, οι οποίες βγαίνουν από τις δικές μας τσέπες!»</p><p>Σάς ακούγομαι κυνικός; Ανάλγητος; Μα δεν λαμβάνω θέση. Δεν μιλάω για το δέον. Αλλά για το ον. Το μέλλον, για να παραφράσω τον Λόρκα, είναι -ανέκαθεν ήταν- «ένα ποτάμι σκοτεινό γεμάτο κλωνάρια, που μας ζυγώνει με το βούισμα της καλαμιάς και το μουρμούρισμα του τραγουδιού»…</p><p>Η πανδημία θα τελειώσει. Είτε χάρη στην επιστήμη είτε επειδή θα το αποφασίσει η κοινωνία.-</p>lsimhttp://www.blogger.com/profile/05103991167817210364noreply@blogger.com0